این پروتئین راز کاهش بینایی در دوره پیری را فاش می نماید - نقد و بررسی سینما

به گزارش نقد و بررسی سینما، پژوهشگران آمریکایی در پروژه جدیدی، به آنالیز نقش یک پروتئین در کاهش بینایی ناشی از افزایش سن پرداخته اند.

به گزارش باشگاه نقد و بررسی سینما، پژوهشی که به وسیله دکتر فرانسیسکا ماراسی (Francesca Marassi)، پژوهشگر موسسه سنفورد برنهام پربیس (Sanford Burnham Prebys) صورت گرفته است، به افشای اسرار مولکولی دژنراسیون ماکولا (Macular degeneration) یاری می نماید که عامل تقریبا 90 درصد از موارد کاهش بینایی مرتبط با افزایش سن به شمار می رود. این پژوهش، ساختار انعطاف پذیر یک پروتئین کلیدی خون را توصیف می نماید که در بروز دژنراسیون ماکولا و سایر بیماری های مرتبط با سن مانند آلزایمر و تصلب شرایین نقش دارد.

ماراسی گفت: پروتئین های موجود در خون به علت روش های مختلف جریان خون در سراسر بدن، تحت فشار ثابت و متغیر هستند. به عنوان مثال، خون در رگ های خونی کوچک چشم در مقایسه با رگ های بزرگتر اطراف قلب، کندتر جریان می یابد. پروتئین های خون باید بتوانند به این تغییرات پاسخ دهند. این پژوهش، حقایقی اساسی را در خصوص چگونگی سازگاری پروتئین های خون با محیط خود ارائه می دهد و نتایج آن برای هدف قرار دادن این پروتئین ها در درمان های آینده، بسیار مهم است.

ویترونکتین، یک عامل کلیدی در بسیاری از بیماری های مرتبط با افزایش سن به شمار می رود، اما برای گروه ماراسی، امیدوارنماینده ترین هدف در آنالیز دژنراسیون ماکولا است که 11 میلیون نفر را در آمریکا تحت تاثیر قرار می دهد. پیش بینی می گردد که این رقم تا سال 2050 به دو برابر افزایش یابد.

ماراسی گفت: این پروتئین، هدف مهمی برای آنالیز دژنراسیون ماکولا است، زیرا در پشت چشم جمع می گردد و به از دست دادن بینایی می انجامد. رسوبات مشابهی در مغز افراد مبتلا به آلزایمر و در رگ های افراد مبتلا به تصلب شرایین ظاهر می گردد. ما می خواهیم بفهمیم که چرا این اتفاق رخ می دهد و از این دانش برای توسعه درمان های تازه استفاده کنیم.

پژوهشگران برای پاسخ دادن به این پرسش، می خواستند بدانند که چگونه پروتئین در دما های مختلف و تحت سطوح مختلف فشار، ساختار خود را تغییر می دهد. ماراسی ادامه داد: مشخص ساختار پروتئین، مهم ترین بخش مشخص عملکرد آن است. آن ها به وسیله تجزیه و تحلیل دقیق بیوشیمیایی دریافتند که پروتئین می تواند شکل خود را تحت فشار تغییر دهد. این تغییرات باعث می شوند که پروتئین راحت تر به یون های کلسیم خون پیوند داده گردد و رسوباتی را ایجاد کند که مشخصه دژنراسیون ماکولا و سایر بیماری های مرتبط با افزایش سن هستند.

این اطلاعات در خصوص ساختار پروتئین، توسعه درمان های دژنراسیون ماکولا را ساده تر می نمایند، زیرا به پژوهشگران و شرکای آن ها در حوزه زیست فناوری امکان می دهند تا پادتن هایی را طراحی نمایند که اتصال کلسیم پروتئین را به طور انتخابی و بدون مختل کردن سایر عملکرد های مهم آن در بدن متوقف می نمایند.

ماراسی اضافه کرد: تبدیل کردن نتیجه این پژوهش به یک درمان بالینی، مدتی زمان می برد، اما امیدواریم تا چند سال دیگر، یک پادتن فعال را به عنوان یک درمان بالقوه در اختیار داشته باشیم. از آنجا که این پروتئین در خون بسیار فراوان است، امکان دارد که کاربرد های هیجان انگیز دیگری نیز برای این دانش تازه وجود داشته باشد که ما هنوز از آن ها اطلاعی نداریم.

نتایج این پژوهش در مجله Biophysical به چاپ رسید.